سرویس سیاسی پایگاه 598، در این‎روز‎ها که کمتر از شش ماه به برگزاری یازدهمین دوره انتخابات ریاست‎جمهوری باقی مانده است، هوش و حواس کسانی که در بازه مشابهی در روز‎های پایانی سال 87 درباره برخی از گفتمان‎سازی‎‎ها احساس خطر کرده و هشدار داده بودند، دوباره جمع شده و معطوف به کسانی شده است که چراغ‎هایشان خاموش و موتور‎های رسانه‎ای و شایعه‎پراکنی‎شان با حداکثر قوا روشن است! انتظار بعیدی است اگر فکر کنیم این چراغ‎خاموش‎ها، حتی برای لحظه‎ای به توصیه‎‎های رهبری درباره «پرهیز از ورود زودهنگام به بحث انتخابات» توجه کرده باشند!

آن‎‎ها به‎دنبال چالش آفرینی‎اند همان‎گونه در انتخابات سال 88 به‎دنبال آن بودند. ماه‎هاست که برخی از ورشکستگان سیاسی، با طراحی سناریویی پیچیده، وارد مسائل انتخاباتی شده‎اند؛ در حال افکارسنجی‎اند و با اظهارنظر‎های محفلی و گا‎هی علنی، بازخورد‎های رسانه‎ای و مردمی را درباره حضور خود بررسی می‎کنند.

به‎عبارت ساده‎تر با دست پس می‎زنند و با پا پیش می‎کشند. اگر آن روز‎ها در گوشه‎وکنار و پیداوپنهان از «صیانت از آرا» دم می‎زدند و با راه‎انداختن شایعات مختلف درصدد دامن‎زدن به این ذهنیت بودند که «نکند در انتخابات تقلب شود»، این روز‎ها از همان حلقوم‎‎ها ندای «انتخابات آزاد» شنیده می‎شود تا شاید عدم اقبال مردمی‎شان را توجیه کنند و شاید ده‎‎ها بهره‎برداری دیگر. 

اگر فضا مدیریت شده بود... 

آن روزها، رهبر معظم انقلاب به‎کرات، طرف‎داران نامزد‎ها را به رعایت اخلاق در قبال یکدیگر دعوت کردند که به طریق اولی این اخلاق باید در مواجهه با انقلاب اسلامی که بزرگ‎ترین سرمایه ما شیعیان است، نیز رعایت می‎شد. شک نداریم نظام اسلامی به واسطه سازوکار مردمی و کم‎نقصی که در برگزاری انتخابات‎ دارد، همیشه دارای پرشورترین انتخابات‎‎ها در نوع خود بوده است. شرط لازم این پرشوری، رعایت فضای سالم انتخابات بود؛ البته تا قبل از انتخابات سال 88 کمتر اتفاق افتاده بود که تا این حد فضا مسموم شود.

پیش از این، رهبر انقلاب بار‎ها در برهه‎‎های مختلف بر لزوم حفظ این فضا تأکید کرده بودند: «همه بایستی نسبت به این انتخابات احساس تکلیف کنیم؛ هم مسئولان، هم آحاد مردم و هم مجموعه‎‎های گوناگون سیاسی و اجتماعی و فعالانی که در کشور هستند. اولا سلامت این انتخابات‎‎ها مهم است، که خوشبختانه مسئولان کشور به این توجه دارند، ما هم همیشه تأکید کرده‎ایم و حالا هم هست.

باید از آرای مردم به‎طور کامل صیانت بشود. در همین اندازه از لحاظ اهمیت، حفظ سلامت فضای انتخابات، قبل از شروع انتخابات است... بایستی سلامت فضا را حفظ کنید. بعضی فضای انتخابات را خراب می‎کنند؛ تخریب‎کردن، اهانت‎کردن و خُردکردن شخصیت‎‎های گوناگون، همه بر خلاف اقتضای سلامت انتخابات است... . همه توجه داشته باشند که تخریب، فضای انتخابات را خراب می‎کند.

شما از آن کسی که به او علاقه‎مندید، دفاع کنید؛ هیچ مانعی ندارد؛ اما به آن کسی که رقیب اوست، مطلقا حمله نکنید؛ تخریب نکنید. این تخریب و این حرف‎زدن‎‎ها و اهانت‎کردن‎ها، نه حجیت دارد برای مستمعان، و نه جایز است؛ به‎خاطر این‎که فضا را خراب می‎کند. بنابراین مسأله حفظ سلامت خودِ انتخابات و حفظ سلامت فضای انتخابات، خیلی مهم است.»

با رجوع به روز‎های قبل از انتخابات 88 و حتی 84، یادمان می‎آید موج تخریب‎‎هایی را که بر علیه نامزد‎های اصول‎گرا راه انداخته بودند. یادمان نمی‎رود تشکیک‎آفرینی‎‎هایی را که در قالب کمیته صیانت از آرای ستاد آقایان موسوی و کروبی به راه افتاد و با موج‎سواری تندرو‎های مشارکتی و سازمان مجاهدینی در راهبردی تحت عنوان «موج سوم حمایت از خاتمی و موسوی» کم کم به فاز عملیاتی و ضد‎امنیتی نزدیک شد. آری «تقلب» اسم‎رمز آشوب بود و این‎روز‎ها زمینه‎چینی اسم‎رمزی دیگر، برای فتنه‎ای دیگر، در حال برنامه‎ریزی است که قطعا با بصیریتی که مردم در جریان حوادث سال 88 از خود نشان دادند، دامنه‎ حقیرتری خواهد داشت و تیر خلاصی خواهد بود بر پیکره اصلاحات به روش آمریکایی! 

و دوباره هشدار‎های صریح رهبری

مقام معظم رهبری در روز‎های منتهی به انتخابات 88 بار‎ها سیاسیون را به جریانی که در حال شکل‎گیری بود توجه دادند و ضمن خطاب قرار دادن کسانی که در صدد تشکیک در سلامت انتخابات بودند، فرمودند: «انتخاباتی که قرار است دوسه ماه دیگر برگزار شود را از حالا شروع کردن به خدشه وارد کردن؛ این چه منطقی است؟ چرا بی‎خود خدشه وارد می‎کنند؟ مردم را متزلزل می‎کنند، تردید ایجاد می‎کنند.»

امروز نیز رهبری هشدار‎های مشابهی می‎دهند. معظم‎له در دیدار جمعی از طلاب و مردم قم که به مناسبت سالگرد قیام 19 دی برگزار شد، با مطرح‎کردن نکات بسیار مهمی درباره انتخابات ریاست‎جمهوری، تعریضی نیز به کسانی وارد کردند که با هدفی خاص دم از «انتخابات آزاد» می‎زنند: «یکی از هدف‎‎ها این است که کاری کنند که انتخابات بدون حضور پرشور و همگانی مردم برگزار شود. این را از حالا همه بدانند: آن کسانی که ممکن است از سر دلسوزی، راجع به انتخابات یک توصیه‎‎های عمومی بکنند که آقا انتخابات این‎جوری باشد، آن‎جوری نباشد، حواسشان باشد به این مقصود دشمن کمک نکنند؛ مردم را از انتخابات مأیوس نکنند، هی نگویند انتخابات باید آزاد باشد. خب، معلوم است که انتخابات باید آزاد باشد. ما از اول انقلاب تا حالا سی‎وچندتا انتخابات داشته‎ایم؛ کدامش آزاد نبوده است؟ در کدام کشور دیگر، انتخابات از آن‎چه که در ایران می‎گذرد، آزادتر است؟

کجا صلاحیت‎‎ها ملاحظه نمی‎شود، که این‎جا روی این مسائل هی تکیه بکنند، هی تکیه بکنند، هی بگویند، هی تکرار کنند و یواش‎یواش این ذهنیت را، به خیال خودشان، در مردم به‎وجود بیاورند که خب، این انتخابات فایده‎ای ندارد؟ این یکی از خواسته‎‎های دشمن است. آن کسانی که در داخل، این حرف‎‎ها را می‎زنند، ممکن است غفلت کنند. من می‎گویم غفلت نکنید، حواستان باشد، کار شما جدول مورد نظر دشمن را پر نکند؛ مقصود او را تکمیل و تتمیم نکند. این یکی از راه‎‎های از شور و هیجان‎انداختنِ انتخابات است.»
 
انگشت رهبری به کدام سو بود؟ 

پس از انتشار بیانات رهبری این سؤال مطرح شد که چه گروه‎‎ها و چه کسانی مخاطب این جملات صریح رهبری بودند؟ 

کلیدواژه «انتخابات آزاد» از چند ماه قبل به دفعات از سوی طیف‎‎های مختلف جریان اصلاحات، از رادیکال‎ترین سر آن گرفته تا متعادل‎‎های جریان اصلاحات، به‎کار رفته بود و چهره‎‎های برجسته این جریانِ شکست‎خورده در تلاش بودند تا این‎گونه القا کنند که که تنها راه برون‎رفت از وضعیت فعلی، برگزاری «انتخابات آزاد»، آن هم به روشی است که آنان می‎پسندند! 

«رضا پهلوی»، پسر محمدرضای معدوم، از پرچم‎داران انتخابات آزاد بود. وی می‎گوید: «‎برای دستیابی به حکومت صندوق رأی و حاکمیت پایدار مردم بر مردم در ایران، در چارچوب برگزاری انتخابات آزاد، سالم و عادلانه بر اساس معیار‎های بین‎المللی، از پا نخواهیم نشست... ما باید با خرد جمعی خطر جنگ را از بین ببریم و از دنیا و سازمان‎‎های حقوق بشری دنیا بخواهیم که ما را در انجام خواست برگزاری یک انتخابات آزاد کمک کنند!»

رضا پهلوی البته به فراخور هوش سیاسی مثال‎زدنی‎اش (!) خیلی سریع هدف خود از مطرح کردن بحث انتخابات آزاد را لو می‎دهد و می‎گوید «‎گذشتن از ‎سد جمهوری اسلامی» از طریق انتخابات آزاد و با راه‎‎هایی همچون «نافرمانی‎‎های مدنی همچون اعتصابات سراسری» امکان پذیر است. 

همگام با ربع پهلوی، فتنه‎گران خارج‎نشین نیز بار‎ها بر طبل انتخابات آزاد کوبیده بودند. طبلی که صدایش البته در داخل نیز شنیده می‎شد. 

برای مثال «سیدمحمد موسوی ‎خوئینی‎ها»،‎ مرد خاکستری اصلاحات، از افرادی است که در شبهه‎افکنی از دوستان خارج‎نشین خود عقب نماند. و در دیداری که با اعضای «شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران» داشت، با بیان این‎که «اگر انتخابات آزاد در کار باشد، می‎توان به آن فکر کرد»، گفته بود: «باید شخصیت‎‎هایی مثل آقای مهندس موسوی و جناب آقای کروبی بتوانند در صحنه انتخابات حاضر شوند اما اگر قرار باشد از میان نامزد‎های انتخابات و حامیانشان یکی به کرسی ریاست‎جمهوری برسد و دیگران یا در حبس باشند یا در حصر، این معنای انتخابات آزاد نبوده و قابل قبول نیست.»

سیدمحمد خاتمی رئیس‎جمهوری دولت اصلاحات نیز دراظهارنظری گفته بود که مطلوب آن‎ها این است که یک «انتخابات آزاد» و واقعا اطمینان‎بخشی برگزار شود که مردم بتوانند آزادانه انتخاب کنند! وی همچنین مدعی است: «با این‎روندی که هست، فقط یک راه وجود دارد: این‎که نظام رویکردش را عوض کند و آن‎ را در انتخابات آزاد و سالم و فراگیر نشان دهد... اگر «انتخابات آزاد» برگزار شود و نقد‎ها هم بشود، مردم انتخاب می‎کنند و مسئولیت انتخاب خود را نیز می‎پذیرند و اگر انتخابشان درست نبود، هزینه آن را هم می‎دهند و چهار سال بعد فرد دیگری را انتخاب می‎کنند.»

آیت‎الله اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، نیز در دیدار اعضای «شورای عمومی انجمن اسلامی دانشکده فنی دانشگاه تهران» می‎‎گوید: «برگزاری «انتخابات آزاد»، شفاف و منطبق بر قانون اساسی می‎تواند بخش بزرگی از مشکلات کشور را حل کرده و علاوه‎بر افزایش اعتماد مردم و دوستداران نظام، دشمنان خارجی کشور را در بسیاری از زمینه‎‎ها خلع سلاح و مأیوس کند.»

روزنامه‎‎ها و رسانه‎‎های وابسته به جریان اصلاح‎طلب نیز همگام با چهره‎‎های خود درصدد شبهه‎افکنی بوده‎اند. روزنامه اعتماد چند روز قبل در گفت‎وگویی با «محمدرضا خاتمی»، دبیرکل حزب منحل‎شده مشارکت، از قول وی درباره حضور یا عدم حضور اصلاح‎طلبان در انتخابات آینده نوشت: «اصلاح‎طلبان زمانی می‎آیند که انتخابات آزاد باشد. هدف، برگزاری انتخابات آزاد است. برگزاری انتخابات آزاد یعنی اعلام عملی تغییر سیاست‎‎ها و یعنی همه‎ چیز و همه کس در چارچوب قانون.»

مجتبی واحدی (مشاور مهدی کروبی)، غلامحسین کرباسچی (شهردار اسبق و متخلف تهران)، اردشیر امیرارجمند (مشاور میرحسین موسوی) و... نیز دیگر اصلاح‎طلبانی بودند که همچون انتخابات گذشته ریاست‎جمهوری توپخانه شبهه‎افکنی را به راه انداخته‎اند. 

رئیس‎جمهوری که شبیه اصلاح‎طلبان شد

متأسفانه در ماه‎‎های اخیر شاهدیم که بسیاری از رفتار‎های رئیس‎جمهوری محترم به اصلاح‎طلبان نزدیک شده است! چند نمونه از این چرخش ادبیات رئیس‎جمهوری در مقابل پدیده‎‎های سیاسی را شاهد بوده ایم که از جمله آن‎ها تغییر نگاه او در برابر دانشگاه آزاد، رابطه با آمریکا و در آخرین مورد هم درخواست‎‎هایی درباره بازدید از زندان اوین است که دوران سیاه دوم خرداد و ادبیات وحشتناک اصلاح‎طلبان را یادآوری کرد. 

مطرح‎کردن «انتخابات آزاد» یکی دیگر از نقطه‎‎های اشتراک احمدی‎نژاد 1391 با اصلاح‎طلبان است. او چند روز قبل از بیانات رهبری گفته بود: «مردم باید با نشاط، رئیس‎جمهوری را با رأی بالا انتخاب کنند چراکه این مسأله دنیا را دگرگون می‎کند و دنیا را به‎هم می‎زند؛ همه باید به این مسأله توجه داشته باشند که قدرت و رأی مردم تعیین‎کننده است... انتخابات باید آزاد باشد و هیچ‎کس نباید حتی در ذهنش این باشد که در انتخابات اثر بگذارد یا دخالت بیجا کند و ملت هم اجازه چنین کاری را به کسی نمی‎دهد و ما هم در همین رابطه در خدمت ملت هستیم. ?»

بیانات رهبری در19دیماه91

آن کسانی که ممکن است از سر دلسوزی، راجع به انتخابات یک توصیه‎‎های عمومی بکنند که آقا انتخابات این‎جوری باشد، آن‎جوری نباشد، حواسشان باشد به این مقصود دشمن کمک نکنند؛ مردم را از انتخابات مأیوس نکنند، هی نگویند انتخابات باید آزاد باشد. خب، معلوم است که انتخابات باید آزاد باشد. ما از اول انقلاب تا حالا سی‎وچندتا انتخابات داشته‎ایم؛ کدامش آزاد نبوده است؟ در کدام کشور دیگر، انتخابات از آن‎چه که در ایران می‎گذرد، آزادتر است؟
منبع: پنجره