مراسم جشن طلاق در ژاپن

کیک،دسته گل،شمع و شمار زیادی میهمان به اضافه یک پتک برای له کردن حلقه ها شاید تعجب کنید اما این ها اسباب اصلی جشنی هستند به نام «جشن طلاق» که ظاهرا بعد از سونامی ! به شدت در ژاپن رایج شده است.
سونامی ژاپن به جز خساراتی که به جای گذاشت ظاهرا برخی از آداب و رسوم اجتماعی را هم مثل خانه هایی که کلا زیرو رو کرد،دچار دگرگونی اساسی ساخته است ژاپنی ها قبل از سونامی ژاپن و البته از قرن ها قبل از طلاق را مذموم و بد می دانستند و زن وشوهرها سعی می کردند کارشان به طلاق نکشد اما بعد از سونامی و شاید به دلیل تحمل زجر و درد عمیقی که اثرات سونامی در ذهن مردم بر جای گذاشت ژاپنی های صبور کم طاقت شده اند و این کم طاقتی باعث شده که در مقابل مشکلات زندگی خیلی زود به طلاق فکر کنند وحتی خلاص شدن از زندگی مشترک را جشن بگیرند به همین دلیل اخیرا در این کشور مراسمی به نام «جشن طلاق»برگزار می شود.جشنی با تمام خصوصیات جشن ازدوج با دعوت از دوستان ،بستگان ،سفارش کیک،دسته گل،پوشیدن لباس رسمی و پذیرایی از میهمانان با این تفاوت که در این مراسم شخصی که به جای کشیش یا مسئول عقد کردن زوج های جوان در مراسم عروسی ظاهر می شود،با اختیار تام از سوی شهرداری منطقه است که فسخ عقد را اعلام می کند و طی مراسم ویژه ای حلقه های ازدواج زن و شوهر را در حضور همه میهمانان و عرو س مطلقه ای که با لباس رسمی و دسته گل در کنار داماد با کت و شلوار ایستاده است با یک پتک بزرگ خرد می کند و حلقه های قراضه را در دهان یک قورباغه بزرگ که نماد اصلی این جشن است می اندازد. قورباغه در فرهنگ ژاپنی نماد شادی و رهایی است و انداختن حلقه ها در دهان قورباغه بزرگ کائوچویی نشان از خوشحالی هر دو طرف بابت رهایی از دام ازدواج دارد.سپس زن وشوهر مطلقه کیک مراسم را می برند و عروس آزاد شده دسته گل خود را به سمت آن هایی که مشتاقند زود تر طلاق بگیرند و در بین میهمانان هستند پرتاب می کند و اعتقاد بر این است کسی که آن را بگیرد امور مربوط به طلاقش زودتر انجام خواهد شد و سرانجام پس از صرف شام یا عصرانه زوج مطلقه جلوی در می ایستند و از تک تک میهمانان به خاطر شرکت در مراسم جشن طلاقشان تشکر می کنند!!!!

جشن طلاق در انگلیس
از طرفی در انگلیس جشنی با عنوان جشن طلاق نیز رونق زیادی پیدا کرده است .

زوجهای انگلیسی پس از طلاق و جدا شدن از هم و به مناسبت این حادثه مهم زندگی خود ، دوستان و آشنایانشان را به میهمانی دعوت می کنند .

هم اکنون این مراسم نوعی بازار گرمی تجاری نیز به وجود آورده است چون برای برگزاری آن کیک بسیار بزرگی لازم است که حتما باید مجسمه های زن و شوهری که از هم جدا می شوند روی آن قرار داشته باشد.

البته این عروسکها با آنهایی که در جشن عروسی به کار می رود تفاوت دارند و چمدانهایی به دست دارند و حتی در بعضی موارد چاقو یا انواع دیگر سلاح سرد در پشت آنها فرو رفته است.

قیمت این کیک ها بسته به میزان تبحر قنادها در به تصویرکشیدن طلاق بین یکصد تا یک هزار پوند است.

گفتنی است بر اساس جدیدترین نظر سنجی بسیاری از انگلیسی ها هوسران بیشتر از این که طلاق را یک فاجعه بدانند به آن به چشم بهانه خوبی برای شب نشینی نگاه می کنند.

آن چه مسلم است طلاق در اسلام، حلالی منفور است. بنابراین جشن گرفتن برای این عمل منفور نه با اعتقادات ما سازگار است نه با باورهایمان. به گفته یکی از پژوهشگران پژوهشکده باقر العلوم(ع)، در روایات، کلمات و سیره عملی پیامبر(ص) و اهل بیت (ع) مشاهده می شود، که آنان طلاق را بسیار مذموم و منفور قلمداد کرده اند. برخی از روایات بدین قرارند؛
امام باقر(ع) از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرمودند: «جبرئیل آن قدر بر من درباره زن سفارش و توصیه کرد که گمان کردم طلاق زن، جز در وقتی که مرتکب فحشای قطعی شده باشد سزاوار نیست.»
همچنین امام صادق(ع) از پیامبر اکرم(ص) نقل فرمودند: «چیزی در نزد خدا محبوب تر از خانه ای که در آن پیوند ازدواجی صورت می گیرد وجود ندارد و چیزی در نزد خداوند مبغوض تر از خانه ای که در آن خانه پیوندی با طلاق بگسلد وجود ندارد.

تظاهر به شادی

بیشتر کارشناسان بر این باورند که برپایی چنین جشن هایی به معنای درک صحیح از شرایط و آن گونه که برخی مدعی اند، شادی به خاطر یک شروع دیگر در زندگی شان نیست. بلکه آن ها انسان های افسرده ای هستند که فقط تظاهر به شاد بودن می کنند.
دکتر «بروجردی» جامعه شناس و مدرس دانشگاه علامه طباطبایی در این باره می گوید: در فرهنگ و دین ما همواره ازدواج موجب ارتقای پایگاه اجتماعی بود و طلاق امری مذموم و به عنوان آخرین راهکار برشمرده می شد ولی متأسفانه امروزه برخی الگوهای غربی علاوه بر مسائل مختلف زندگی در طلاق ها نیز پدیدار شده است، از جمله گرفتن جشن طلاق همچون مراسم عقد و عروسی که این الگوبرداری محض از طلاق در برخی کشورهای غربی است.

وی با بیان این که حتی حضور یافتن در چنین مراسمی با باورهای ما ایرانی ها مطابقت ندارد و کاری دشوار است، می گوید: احساس من این است که زن و مرد جدا شده می خواهند به خود و دیگران بفهمانند که هیچ اتفاق بدی رخ نداده و همه از این اتفاق خوشحال هستند و این آغازی دیگر است که باید جشن گرفته شود ولی واقعیت این نیست و آن ها در درون خود شکست خورده و غمگین هستند و برگزاری چنین مراسمی نه دردی از آن ها دوا می کند و نه خانواده آن ها و از صبح روز بعد، تازه با مشکلات روبه رو می شوند.
بروجردی می گوید: چنین رفتارهای کورکورانه و تقلید گرانه در کشوری با چنین باورهای دینی و اجتماعی، تنها باعث تشویق جوانان بی تجربه به طلاق و نیز سست شدن بنیان خانواده ها می شود. از طرف دیگر این گونه کارهای تظاهرگونه نه تنها باعث افزایش اعتماد به نفس دو طرف نمی شود بلکه آن ها را به وادی غیرواقعی و جدی نگرفتن مشکلات سوق می دهد.وی تأکید می کند: جدایی دو انسان، شکست عاطفی و ویرانی کانون خانواده طبق فطرت انسانی، نیاز به غم و هم دردی دارد نه جشن و پایکوبی. انسان سالم از جدایی ناراحت می شود نه خوشحال.
علی احمد پناهی؛ دکترای اخلاق و تربیت نیز در این باره می گوید: «این اتفاقات در بین خانواده های اعیانی و اشرافی جامعه رخ می دهد که کلاً جهان بینی و نگاهشان به زندگی مادی است و به دنبال لذت جویی های آنی هستند.»
وی بر این باور است: «در بین این خانواده ها قبح طلاق ریخته و ازدواج را مثل یک داد و ستد می بینند، مثل ماشینی که یک روز می خرند و روز بعد آن را می فروشند.»
پناهی اضافه می کند: «اگر این افراد حاضر شوند پس از طلاق، تست افسردگی از آنها گرفته شود اکثر آنها افسردگی شدید دارند.»
وی می گوید: «آنها برای اینکه می خواهند نهیب و طعنه وجدانشان را آرام کنند دست به این شادی های تصنعی و کاذب می زنند.»

جشن طلاق برای آغاز زندگی دوباره!
توجیه جوانانی که برای طلاق، جشن می گیرند یا به ظاهر شادی می کنند و در بین نزدیکان، شیرینی پخش می کنند هم قابل تأمل است.
یکی از همین خانم های جوان در این باره می گوید: «اگر روز طلاقم شاد بودم و به فامیل، شام دادم برای این بود که زمانه عوض شده و قرار نیست اگر طلاق گرفتم تا آخر عمرم تنها بمانم. من برای تمام شدن زندگی قبلی و آغاز زندگی جدیدم جشن گرفتم.»
البته ناگفته نماند که برخی از مدیران تالارها حاضر به برگزاری چنین مراسمی نیستند و بر این باورند که برگزاری چنین مراسمی در تالارهای آنها برکت و روزیشان را به باد می دهد و چنین جشن هایی را میزبانی نمی کنند..
خسرو ابراهیمی رئیس اتحادیه تالارهای پذیرایی؛ با تأکید بر این که این گونه مراسم بیشتر در آن سوی آب‌ها متداول است و نمی‌تواند به عنوان کالای فرهنگی وارد کشور ما شود. خاطرنشان کرد: در جامعه ما افرادی که به دلایلی تن به طلاق می‌دهند، سعی می‌کنند این موضوع را از دیگران پنهان دارند، آن وقت چگونه ما می‌ توانیم بپذیریم که عده‌ای با برگزاری جشن، جدایی خود را در بوق کنند؟
این موضوع در حالی است که روانشناسان معتقداند بعد از داغ مرگ عزیزان، طلاق،بیشترین آسیب روحی را به فرد می رساند. آیا می توان تنها با برگزاری یک جشن تظاهر به شادی کرد و گفت زندگی جدیدی را آغاز می کنیم؟ آیا این امکان وجود دارد در طلاق دل خوری و ناراحتی وجود نداشته باشد؟
اگر این سوغات فرنگی مانند دیگر سوغات درکشور ما جا بیفتد، جامعه ما به کجا می رسد؟
بارها دیده یا شنیده ایم که برای پیوند مقدس ازدواج خیلی ها مایل هستند به عنوان شاهد حضور داشته باشند، اما آیا کسی حاضر است به راحتی در مراسم طلاق زوجی شرکت کند و خوشحال باشد؟
از آنجایی که هر روز شاهد ورود یک فرهنگ جدید غربی به کشور هستیم، باید با این معضل چگونه برخورد کرد؟